احتمال سقوط دولت افغانستان به دلیل اختلافات قومی-سیاسی بیش از خطر طالبان است
به گزارش وبلاگ علیکایی، کارشناس ارشد در امور افغانستان و جنوب آسیا گفت که آمریکا در استراتژی خود تاکید بیش از اندازه ای بر گزینه نظامی دارد در حالی که خطر سقوط حکومت افغانستان به دلیل اختلافات قومی-سیاسی بیش از سقوط آن توسط طالبان است.
به گزارش دفتر منطقه ای خبرنگاران به نقل از سیفر بریف، پس از گذشت 6 ماه از آغاز دولت جدید واشنگتن، ترامپ و تیم امنیت ملی این کشور همچنان در ایجاد استراتژی جدید آمریکا در افغانستان ناکام هستند.
جیمز ماتیس وزیر دفاع آمریکا ماه گذشته طرحی را به ترامپ ارائه داد که شامل افزایش 4000 نفری نظامیان آمریکایی مستقر در افغانستان است اما این طرح با مخالفت ترامپ روبرو و رئیس جمهور آمریکا از تیم خود خواستار طرح بهتری شد.
از سوی دیگر، نیز چند روزی است که گزارش هایی از تمایل ترامپ به جایگزینی نظامیان آمریکایی با سربازان اجیر در افغانستان به گوش می رسد، طرحی که مورد انتقاد شدید بسکمک قرار گرفته است.
حال این پرسش مطرح می شود که دلیل تاخیر اعلام استراتژی جدید آمریکا در افغانستان چیست؟
بارنت روبین پژوهشگر علوم سیاسی و یکی از کارشناسان ارشد در امور افغانستان و جنوب آسیا می گوید: براساس گزارش رسانه ها، اختلاف نظر شدیدی میان رئیس جمهور آمریکا، حامیان ملی گرا و همچنین ژنرال مک مستر مشاور امنیت ملی آمریکا وجود دارد که تقریبا می توان گفت: اجماع کارشناسان نظامی و امنیت ملی آمریکا نیز همینطور است.
مک مستر معتقد است که در جنگ علیه تروریسم، افغانستان در اولویت واقع شده است و به همین دلیل نیز حضور بلند مدت نظامیان آمریکایی را در افغانستان ضروری می داند.
وی همچنین خواستار افزایش 50 درصدی شمار نظامیان آمریکایی در افغانستان برای آموزش و مشاوره به نیروهای امنیتی افغان شده است.
این کارشناس ارشد امور افغانستان اضافه نمود: اگرچه پیروزی بر طالبان در میدان نبرد ممکن نیست اما حضور نظامیان آمریکایی و کمک سالانه 23 میلیارد دلاری می تواند حکومت افغانستان را به ادامه ایجاد اصلاحات و همچنین تقویت خود قادر کند و شاید پیروز شود تا برخی طالبان را برای پیوستن به فرایند صلح نیز تحت فشار قرار دهد.
ترامپ، استیو بنن استراتژیست و مشاور ارشد و دیگر همکاران وی طرح پیشنهادی مک مستر را مشابه طرح ملت سازی می دانند که هزینه های زیادی را در برداشته و تعهد نامحدود و پرهزینه ای است که راهبردی برای پیروزی در آن وجود ندارد.
ترامپ، بنن و برخی دیگر از مفامات کاخ سفید ضمن زیر سئوال بردن طرح مک مستر در حال بررسی استفاده از نظامیان قراردادی و خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان هستند.
با این حال به نظر می رسد که هیچکدام از طرح های ارئه شده هنوز مورد موافقت ترامپ قرار نگرفته است.
روبین در رابطه با مسائلی که دولت ترامپ هنگام ایجاد استراتژی باید آن را در نظر بگیرد، گفت: دولت آمریکا مثل همیشه بر اهمیت نیروی نظامی تاکید بیش از اندازه ای دارد. این در حالی است که احتمال سقوط دولت افغانستان به دلیل تفاوت های قومی-سیاسی و یا عدم کمک های مالی به این کشور بسیار بیشتر از سقوط آن توسط طالبان است.
پس از سال 2001 کشورهای همسایه افغانستان تغییر کرده اند و دیگر از حضور نظامی آمریکا در افغانستان حمایت نمی کنند؛ در واقع تمام کشورهای منطقه به جز هند، حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان را به عنوان تهدید می بینند.
تعریف تهدید نیز در این سال ها تغییر کرده است.
در سال های اخیر طالبان از طریق دیپلماسی فعال منطقه ای کشورهای منطقه از جمله روسیه و چین را متقاعد کرده که این گروه تهدیدی را برای آنان ایجاد نمی کند و هدف آن ها به داخل مرزهای افغانستان محدود می شود.
بنابراین این کشورها دیگر در جنگ علیه طالبان سرمایه گذاری نمی کنند و تلاش های خود را برای مبارزه با آمریکا و داعش متمرکز کرده اند.
با این حال کشورهای نامبرده مخالف حکومت مرکزی افغانستان نیز نیستند، مگر در مواردی که مربوط به آمریکا باشد.
این کارشناس مسائل افغانستان در ادامه درباره حمایت روسیه از طالبان گفت: ممکن است که روسیه از طالبان حمایت های تسلیحاتی محدودی داشته باشد تا این گروه نیز در پاسخ با روسیه علیه داعش و یا شاید آمریکا همکاری کند؛ با این حال روسیه تلاش ندارد تا برای سرنگونی حکومت افغانستان و یا حتی خروج نظامیان آمریکای و ناتو طالبان را تجهیز کند.
وی اضافه نمود که بهترین نتیجه در افغانستان خروج نظامیان آمریکایی پس از انجام مذاکراتی است که منجر به حفظ ثبات در افغانستان شود؛ این به این معنی است که مذاکرات باید شامل کشورهای همسایه، طالبان و حکومت افغانستان باشد.
با این حال ما نمی توانیم درباره خروج خود به کسی در منطقه حق وتو دهیم؛ بنابراین دیر یا زود باید به روشی مانند طرح باراک اوباما که زمانی را برای خروج نظامیان تعیین کرد، متوسل شویم؛ حتی اگر زمان تعیین شده طولانی تر باشد و حتی اگر به عنوان تاکتیکی برای توافق نهایی صورت گیرد.
مشروط کردن خروج نیروها هیچگاه پیروزیت آمیز نخواهد بود، زیرا بازیگران مختلف در دولت آمریکا با توجه به اولویت های سیاسی خود ارزیابی متفاوتی از شرایط حاکم در افغانستان خواهند داشت.
.
ما را در فیسبوک، توییتر و تلگرام دنبال کنید .
منبع: تسنیم