آپیان، اولین جاده ای که سنگ هایش با هم رشد می نمایند! - وبلاگ علیکایی

جاده ها در گذشته نقش بسیار مهمی داشته اند و هر قدرتی که می توانسته در آن دوران جاده ای بسازد، نام خود را پر آوازه می نموده است چرا که این جاده ها بودند که امپراطوری های رم را با هم متحد نگه می داشته اند. رومی ها در گذشته جاده های زیادی ساخته اند که یکی از مهم ترین جاده های طولانی ای که رومی ها در دوران امپراطوری شان ساختند، جاده آپیان نام دارد.

این جاده به وسیله شخصی به نام Appius Claudius Caecus در سال 312 قبل از میلاد مسیح ساخته شد، جاده ای طولانی که 212 کیلومتر طول داشت و رم را به شهر باستانی کاپوآ متصل می کرد اما در سال 244 قبل از میلاد مسیح، این جاده گسترده تر هم شد و و 370 کیلومتر دیگر به آن اضافه شد تا به بندری به نام بروندیسیوم هم که در کناره های دریای آدریاتیک بود بتوانند دسترسی داشته باشند. البته از جاده آپیان بیشتر استفاده های نظامی می شد و گروه های نظامی به وسیله این جاده به منطقه ها خارج از رم رفت و آمد می کردند.

عرض جاده آپیان فقط 20 فوت است و یک جاده صاف و مستقیم نیست و به وسط های جاده که می رسیم، حالت برجسته به خود می گیرد و علت آن هم این است تا آب بتواند به راحتی در کنار جاده روان گردد و در گودال هایی که در اطراف آن وجود دارد، جمع گردد تا در مواقع لازم از آن استفاده گردد. ساختار آپیان از سنگ های محکمی است که با سیمان در کنار هم نگه داشته شده اند و سعی شده است تا بین سنگ ها کاملا با سیمان پر گردد و سطح صافی را برای رفت و آمد به وجود بیاورد. تصور کنید این سنگ ها به مقدار ای به هم نزدیک درست شده اند که یکی از تاریخ دانان در این مورد گفته است که وقتی به جاده سنگی آپیان نگاه می کنید ، به نظر می رسد که سنگ ها با هم رشد نموده اند تا اینکه در کنار هم گذاشته شده باشند.

بعد از سقوط امپراطوری رم، جاده آپیان هم کارکرد خود را از دست داد و چیزی حدود 1300 سال بعد در قرن هجدهم، جاده ای دیگری به موازات همین جاده ساخته شد و نام آپیان را گرفت. البته به این جاده، آپیان نو می گویند و به جاده قدیمی و اصلی آپیان قدیمی می گویند که حالا به یک جاذبه توریستی تبدیل شده است و جالب اینکه بدانید هنوز از از جاده قدیمی رفت و آمد ماشین ها انجام می گردد. البته از کیلومتر پنجم به بعد این جاده را اگر می خواهید ببینید باید با پای پیاده باشید.