روستای امامه تهران - وبلاگ علیکایی

امامه یکی از روستاهای بزرگ و بسیار زیبای دهستان رودبار قصران در شهرستان شمیران استان تهران می باشد. این روستا شامل دو آبادی کنار هم است که یکی را امامه بالا و دیگری را امامه پایین می گویند. این روستا در پنج کیلومتری مشرق راه اصلی تهران به شمشک و نرسیده به فشم واقع شده است و راه آن ماشین رو می باشد.

روستای امامه تهران ، از دو آبادی به نام های امامه بالا و پایین تشکیل شده و در گذشته به علت سخت بودن زندگی در آن به عنوان مکانی برای تبعید مبارزان اهل گرجستان و مازندران محسوب می شده است.

باید بگوییم که روستای امامه تهران، کوهستانی و سردسیر بوده که آب آن از قنات ها، چشمه ها و رودهای محلی اش تأمین می گردد. بعلاوه، این روستا دارای 36 هکتار باغ بوده و درختانی همانند گلابی، سیب، آلبالو و هلو در آن ها دیده می شوند. لازم به ذکر است که زبان مردم این منطقه تاتی بوده و گویش اهالی شباهت بسیاری به مردم نور و چمستان دارد. در خصوص معماری خانه های امامه باید بدانید که همه بناهای قدیمی و تاریخی موجود در آن دارای سقفی چوبی و مسقف بوده و خانه های زیبای اعیانی امامه شامل در ورودی و هشتی هایی با زیبایی مثال زدنی می باشد.

قلعه امامه مربوط به دوره زیاریان به بعد است و در شهرستان شمیرانات، قسمت لواسانات، روستای امامه واقع شده و این اثر در تاریخ 10 مهر 1380 با شمارهٔ ثبت 3972 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در این قلعه بقایای اتاق ها، برج و بارو، حصار دفاعی، غار، قنات یا آب انبار، ارگ و حاکم نشین دیده می گردد.

قلعه امامه (قلا)، در شمال شرقی امامه بالا در امتداد رودخانه بافاصله حدود سه کیلومتر از جاده اصلی در ارتفاعی صخره ای واقع شده است. از قلعه های مستحکم منطقه است که در ساخت آن از سنگ لاشه، ملات، ساروج و گچ سنتی استفاده شده است. حوادث روزگار از جمله عوامل طبیعی و انسانی باعث شد تا بخش های زیادی از این بنا تخریب گردد. بر اساس نمونه سفال های پیدا شده از سطح و پیرامون قلعه امامه، قدمت آن حداقل به دوره اوایل اسلام می رسد.

در کتاب های تاریخی آمده که پیشینه تاریخی این قلعه مربوط به قرن سوم هجری (حدود 1100 سال پیش) هست و متعلق به یک حکمران محلی به نام مازیار بوده است. بعضی هم شباهت این قلعه را به قلعه های حسن صباح دانسته که مستحکم بودن و صعب العبور بودن آن را برترین علت می دانند. حسن صباح (از سلسله ناماعیلیان) دژهای خود را در یک مکان مرتفع و صعب العبور می ساخته تا از گزند دشمنان در امان بماند. نوع معماری آن هم با سنگ و ساروج است. امروزه کوهنوردان و علاقه مندان به طبیعت از این بنا در هنگام پیاده روی تماشا می نمایند.

در زمان قاجار بعضی از پادشاهان وقت برای سرگرمی و شکار به امامه رفته و مدتی را آنجا اتراق می کردند. ناصرالدین شاه قاجار در یکی از سفرهایش با دختری به نام فاطمه که بعدها به انیس الدوله معروف شد آشنا و او را به همسری انتخاب و به حرم سرای خود می آورد. مهر انیس الدوله چنان در دل شاه می نشیند که به عنوان سوگلی حرم و شاه انتخاب خواهد شد. بعضی ها گویند که همراه شاه یک بار به فرنگ هم سفر کرده است. انیس الدوله از نسل طایفه انیسی های امامه بوده است.