من هم راه بیرانوند را تا پایان رفته ام و می دانم حق با کیست ، جانشین او در حد تیم های پایین جدولی است - وبلاگ علیکایی

به گزارش خبرنگاران موضوع فسخ قرارداد علیرضا بیرانوند با پرسپولیس و مذاکره او با باشگاه استقلال این روزها حسابی به سوژه اول رسانه های ورزشی و حتی غیرورزشی تبدیل شده است. به هرحال بیرانوند دروازه بان شماره یک تیم ملی است و انتقالش از پرسپولیس به استقلال می تواند در تاریخ فوتبال ایران ثبت شده و تا سال ها در یادها بماند. اتفاقی که تقریبا سه دهه پیش به شکل دیگر و البته با هیجان کمتری در فوتبال ایران رخ داد و طرفداران آن نسل حتما آن را در خاطر دارند. در آن مقطع سعید عزیزیان دروازه بان اول و ملی پوش استقلال بود که این تیم را به مقصد پرسپولیس ترک کرد و این ماجرا در زمان خودش جنجال ساز شد. به همین دلیل بد ندیدیم گفت وگویی با عزیزیان داشته باشیم، از این جهت که شاید او بهتر از دیگران بیرانوند را درک می نماید. ماحصل گفت وگوی عزیزیان با فرهیختگان را در ادامه می خوانید.

چرا استقلال را به مقصد پرسپولیس ترک کردید؟

حقیقت ماجرا این بود که من خودم از اول پرسپولیسی بودم و از تیم جوانان این تیم به رده بزرگسالان راه یافتم و حتی 4 سال کنار بزرگان تمرین کردم. اما به خاطر سربازی مجبور شدم که این تیم را ترک نموده و در بازگشت با پیشنهاد خوب استقلال روبرو شدم. در این تیم روزهای خوبی داشتم اما بدقولی های باشگاه در مسائل مالی باعث شد به پیشنهاد خوب پرسپولیس پاسخ مثبت داده و به این تیم برگردم. مسلما اگر حق و حقوقم را به موقع می گرفتم در استقلال می ماندم. الان هم به علیرضا بیرانوند حق می دهم که در خصوص عدم دریافت مطالباتش ناراحت باشد. به هرحال بازیکن یا مربی فرق نمی نماید، هر فردی که قراردادی را امضا می نماید روی پول همه قراردادش حساب نموده و معاملاتی را انجام می دهد. الان که یک ماه از فصل پیش گذشته باشگاه پرسپولیس نباید به بازیکنش بدهکار باشد. من خودم بازیکن مهم پرسپولیس و تیم ملی بودم که پایم شکست و چند سال از فوتبال دور شدم. بعد از مصدومیت نهایتا یک ماه از باشگاه و فدراسیون جویای حالم بودند و بعد از آن هیچ کس دیگر حالم را نپرسید، چه برسد که بخواهند پولی بدهند. در چنین شرایطی باید به بیرانوند و امثال او حق داد که پول نقش اساسی در زندگی شان داشته باشد. به هر حال ممکن است یک بازیکن ازجمله همین بیرانوند فردا روزی پایش بشکند و مجبور گردد فوتبال را کنار بگذارد. آن وقت نهایتا یک سال حالش را بپرسند بعد از آن کلا به فراموشی سپرده خواهد شد. از این رو باشگاه موظف است وقتی قراردادی را امضا می نماید به آن متعهد باشد.

در این میان طرفداران چه می شوند؟

طرفداران نقش اساسی را در فوتبال دارند و اگر آنها نباشند فوتبال معنایی ندارد. پس بیرانوند قبل از هر تصمیم باید شرایط طرفداران را در نظر بگیرد. درست است که بیرانوند سختی های زیادی در فوتبال کشیده اما او خودش بهتر از هر کس دیگری می داند که پرسپولیس و طرفدارانش در پیروزیت هایش چقدر نقش داشتند. در همین دو سالی که از این تیم رفت، در بلژیک به یک نیمکت نشین تبدیل شد و حتی در تیم ملی هم جایگاهش را از دست داد. اما باز هم این پرسپولیس و طرفدارانش بودند که او را به روزهای اوج رساندند. حتی همین یک ماه پیش در دربی همه دیدیم که طرفداران و اعضای تیم پرسپولیس چقدر از بیرانوند مقابل یک سری رفتارها حمایت کردند. مطمئن هستم که بیرانوند این مسائل را درک نموده و در تصمیمش تاثیرگذار خواهد بود.

آیا فسخ قرارداد بیرو تصمیم درستی بود؟

نمی دانم قرارداد بیرانوند به چه شکل بوده و هست. اما اینکه او اقدام به فسخ قراردادی نموده که خودش آن را امضا نموده طبیعتا نمی تواند کار درستی باشد. البته باشگاه نباید بهانه دست این بازیکن می داد. حالا این اتفاقی است که اتفاق افتاده و حواشی زیادی را به وجود آورده است. شاید بهتر بود بیرانوند کمی بیشتر صبر می کرد و حالا هم که فسخ نموده باز یک فرصت کوتاه به باشگاه بدهد تا طلبش را پرداخت کند. اینکه حالا پول بیشتر می خواهد، منصفانه نیست. این وسط بیرانوند طرفداران را هم در نظر بگیرد. هواداری که بدون هیچ چشمداشتی با هزینه خودش از اقصی نقاط کشور به استادیوم آزادی می آید تا او و تیم محبوبش را حمایت کند. به هرحال بیرانوند باید برای این حمایت ها ارزش معنوی قائل گردد.

به نظر شما بیرانوند می تواند در استقلال پیروز باشد؟

بعید می دانم که بیرانوند استقلال را به پرسپولیس ترجیح دهد. به هرحال در این چند ساله شرایط پرسپولیس از هر نظر بهتر از استقلال بوده و بیرانوند هم جایگاه خوبی در این تیم و طرفدارانش دارد. از نظر مالی هم بعید می دانم بیرانوند در استقلال شرایط بهتری پیدا کند. تا آنجا که من می دانم استقلال هنوز 40 تا 50 درصد پول بازیکنانش از فصل پیش را نداده و در این شرایط چطور می خواهد قرارداد 100 میلیاردی با بیرانوند امضا کند. در آن صورت مدیران باشگاه استقلال با چه رویی در صورت بازیکنان خود نگاه خواهند کرد. یا بازیکنان بزرگ تر استقلال که ملی پوش هستند آیا حاضر می شوند قراردادشان، یک سوم قرارداد بیرانوند باشد. قطعا این انتقال برای استقلال هم دردسرهایی خواهد داشت. پس شاید بهتر باشد باشگاه استقلال این هزینه را در جاهای دیگری انجام دهد. هرچند این تیم هم دنبال دروازه بان است و بیرانوند بدون شک برترین گلر لیگ به شمار میرود. در کل نظرم این است که بیرو استقلال برو نیست و با کمی پول بیشتر از قراردادش در پرسپولیس خواهد ماند. فکر می کنم این تصمیم هم خیلی عاقلانه تر است.

فکر می کنید برترین جانشین برای بیرانوند چه کسی می تواند باشد؟

اگر به هر علت بیرانوند دیگر به پرسپولیس برنگشت بعید می دانم دروازه بانی داخلی باشد که بتواند جای او را پر کند. پورحمیدی و اخباری که تیم دارند، حسینی هم که گلر خوبی است باید دید در فهرست یحیی هست یا نه. امیر عابدزاده را شنیدم که دوست دارد به پرسپولیس بیاید. او چون سابقه بازی در لیگ ایران در سال های اخیر را ندارد جذبش نوعی ریسک محسوب می گردد. در چنین شرایطی شاید بهتر باشد یحیی دنبال یک گلر خوب خارجی باشد. دروازه بان های خارجی خوب زیادی هستند که می توانند در پرسپولیس جای بیرانوند را پر نمایند. هرچند تاکید می کنم که بیرانوند به نفع خودش است که در پرسپولیس بماند و به سود این تیم هم هست که دروازه بان با ارزش خود را به راحتی از دست ندهد.

آیا یک دروازه بان خوب برای سه جام کافی است؟

اعتقاد من همواره این است که بین دروازه بان اول و دوم نباید فاصله چندانی باشد. مخصوصا برای تیمی که قرار است در سه جام بجنگد. الان اگر پرسپولیس حتی اگر بتواند بیرانوند را حفظ کند، حتما باید یک دروازه بان خوب هم جایگزین گوهری کند. با احترامی که برای این دروازه بان قائلم باید بگویم او در سطح تیم های پایین جدول است و درصورتی که به هر علت بیرانوند چند بازی را از دست بدهد نمی تواند جانشین مطمئنی برای او باشد. فکر کنم این موضوع را کادرفنی پرسپولیس هم قبول داشته باشند. زمانی رادوشویچ ذخیره خیلی خوبی برای بیرانوند بود و هر زمان که جای او بازی می کرد تیم دچار استرس نمی شد اما فصل پیش این شرایط در پرسپولیس وجود نداشت. بیرانوند در همین چند ماه دو بار دچار مصدومیت شدید شد که هر دو بار در تیم ملی رخ داد اما اگر در کوران بازی های لیگ رخ می داد چه بسا پرسپولیس قهرمانی را از دست می داد.