مریخ برای سکونت مناسب است؟ - وبلاگ علیکایی

به گزارش ایسنا، نتایج چندین مطالعه و تجزیه و تحلیل شهاب سنگ های مریخی نشان می دهد که مریخ زمانی غنی از آب بوده است. علاوه بر آن تصاویر ثبت شده به وسیله فضاپیمای مدارگرد وایکینگ ناسا و مریخ نوردهای کنجکاوی و استقامت ناسا هم نشان دهنده حضور دره های رودخانه ای و چندین مسیل در مریخ است.

با وجود این شواهد، هیچ آب مایعی در سطح مریخ یافت نشده است و علت آن هم تا به امروز نامشخص بوده است. اما محققان آمریکایی در مطالعه اخیرشان عمیق تر به آنالیز این موضوع پرداخته اند و علتی محکم برای اینکه چرا سیاره مریخ امروزی با زمین فرق دارد، ارائه داده اند.

کُن وانگ(Kun Wang) استادیار علوم زمین و سیاره ای و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: احتمالا آستانه ای در خصوص میزان مورد احتیاج سیاره های سنگی برای حفظ آب کافی برای قابلیت سکونت بودن و زمین ساخت صفحه ای با جرم بیش از آنچه در مریخ است، وجود دارد.

طی این مطالعه محققان با استفاده از ایزوتوپ های پایدار پتاسیم(K)، حضور، توزیع و فراوانی عناصر فرار در اجرام سیاره ای مختلف را تخمین زدند. دانشمندان پتاسیم را به علت اینکه یک عنصر فرار میانه است انتخاب کردند با این حال لازم به ذکر است محققان قبلا از آن به عنوان ردیاب عناصر و ترکیبات فرارتر مانند آب استفاده نموده بودند.

روش مورد استفاده در این مطالعه بر خلاف روش های پیشین که طی آن محققان از نسبت های پتاسیم به توریم(Th) برای مشخص میزان عناصر فرار موجود در مریخ استفاده می کردند کاملا تازه است.

در این روش محققان پیروز به میزان گیری ترکیب ایزوتوپ پتاسیم 20 شهاب سنگ مریخی که قبلا تایید شده بودند، شدند. آنها با استفاده از این رویکرد دریافتند که مریخ در طول شکل گیری خود پتاسیم و مواد فرار بیشتری را نسبت به زمین از دست داده است اما نسبت به ماه و سیارک 4 وستا(که دو جسم کوچک تر و خشک تر از زمین و مریخ هستند) میزان بیشتری از این مواد فرار را در خود نگه داشته است.

پروفسور کاترینا لودرز(Katharina Lodders) از محققان این مطالعه گفت: علت وجود مقادیر بسیار کم عناصر فرار و ترکیبات آنها در سیارات مختلف نسبت به شهاب سنگ های اولیه، سوالی بوده که از قدیم در جستجوی پاسخ آن بودیم. یافتن ارتباط میان ترکیبات ایزوتوپی پتاسیم با گرانش سیاره یک کشف تازه و مهم است که به ما در درک زمان و نحوه دریافت و از دست دادن عناصر فرار در سیارات مختلف یاری می نماید. شهاب سنگ های مریخی تنها نمونه های موجود برای مطالعه ترکیب شیمیایی مریخ هستند. سن شهاب سنگ های مریخی از چند صد میلیون تا چهار میلیارد سال متغیر است و آنها در دل خود اطلاعاتی از تاریخ تکامل عناصر فرار مریخ را ثبت نموده اند. به وسیله میزان گیری ایزوتوپ های عناصر فراری مانند پتاسیم می توانیم میزان از دست دادن عناصر فرار سیارات مختلف را درک کنیم.

کن وانگ اضافه نمود: این مساله که پیشتر در سطح مریخ آب مایع وجود داشته است، غیرقابل انکار است اما مشخص میزان کل آب موجود در گذشته مریخ آن هم تنها از راه سنجش از دور و مطالعه داده های مریخ نوردها، سخت است. مدل های زیادی برای مشخص محتوای حجم آب مریخ وجود دارد که در بعضی از آنها نشان داده شده، مریخ اولیه حتی مرطوب تر از زمین بوده است اما باور نداریم که چنین چیزی درست بوده باشد.

کلاس مزگر(Klaus Mezger) از دیگر نویسندگان این مطالعه گفت: این مطالعه تاکید می نماید که سیارات، دارای یک میزان بسیار محدودی برای دارای بودن آب کافی که آنها را به یک محیط قابل سکونت تبدیل می نماید، هستند. نتایج این مطالعه ستاره شناسان را به جستجوی سیارات فراخورشیدی قابل سکونت در دیگر منظومه های خورشیدی هدایت خواهد نمود.