نگاهی به گلزنان تاریخ لیگ&zwnjبرتر - وبلاگ علیکایی

خبرنگاران؛ احسان محمدی- گاهی بعد از سوت انتها یک بازی لیگ برتر فوتبال، بیننده احساس می نمایند، اگر انتخاب با بازیکنان بود، توپ را روی همان نقطه وسط زمین می گذاشتند بعد گوشی هایشان را در می آوردند، سلفی می گرفتند، لایو می رفتند یا در فضای مجازی می چرخیدند. گل نزدن و گل نخوردن به هدف اول بسیاری از تیم ها تبدیل شده است، جز دو، سه تیم که برای قهرمانی تقلایی می نمایند بقیه انگار رسالتی جز کسب مساوی بدون گل برای خودشان تعریف نمی نمایند. تعداد گل های به ثمر رسیده در دو هفته گذشته و در 16 مسابقه لیگ برتر فقط 18 گل به ثمر رسیده. یک آمار فاجعه.

بیش از هر زمان دیگری به مهاجمان خرده گرفته می گردد که گلزن نیستند. کسانی هم البته با اشاره به مهدی طارمی، علی علیپور، کریم انصاری فر، سردار آزمون، مهدی ترابی، کاوه رضایی، شهریار مغانلو و ... می گویند بهترین گلزنان ایران به خارج از کشور رفته اند و این افت طبیعی است. اما بد نیست نگاهی به ادوار لیگ برتر بیندازیم.

بهترین گلزن تاریخ لیگ برتر غلامرضا عنایتی با 147 گل زده است. او در 13 دوره لیگ برتر لباس 7 تیم استقلال، صبا، ابومسلم، مس، پدیده، سیاه جامگان و سپاهان را پوشیده و سه بار فاتح عنوان آقای گل لیگ شده است.

پشت سر او مهدی رجب زاده واقع شده است. 115 گل برای سه تیم ذوب آهن، فجرسپاسی و مس در 15 دوره حضور در لیگ به ثمر رساند. یک بار به صورت مشترک با دنی اولروم آقای گل شد. این در حالی است که او بسیاری اوقات به عنوان مهاجم به کار گرفته نمی شد.

آرش برهانی هم 115 گل برای پاس و استقلال زد. 13 دوره در لیگ بازی کرد، یک بار آقای گل شد و احتمال دو، سه برابر این تعداد گل مسلم را هدر داد.

در ادامه این لیست فریدون فضلی با 85 گل برای صبا، استقلال اهواز، ابومسلم، تراکتوسازی، لوسیانو ادینهو با 82 گل برای مس و تراکتور و یک دوره آقای گلی، جلال رافخایی یا 78 گل برای ملوان و ذوب آهن و یک دوره آقای گلی، کریم انصاری فر با 74 گل زده برای تراکتور و سایپا و پرسپولیس و دو دوره آقای گلی و .... قرار دارند. او این گل ها را در هفت دوره زد و یکی از بهترین میانگین ها را بین ایرانی ها در اختیار دارد.

در میان 26 بازیکنی که 50 گل بیشتر زده اند، نام علی دایی، مهدی طارمی و سردار آزمون وجود ندارد. اولی فقط 4 دوره در لیگ با لباس پرسپولیس، صبا و سایپا بازی کرد و گرچه یک بار آقای گل شد اما به حد نصاب 50 گل نرسید، طارمی هم قریب به چهار فصل در پرسپولیس بود، دو بار آقای گل لیگ شد و زود رفت و سردار در لیگ ایران اصلاً دیده نشد.

اما در لیست 50 گل به بالا، به جز بازیکنانی مثل محمد غلامی، سیاوش اکبرپور، عماد رضا، مهدی سیدصالحی، میلاد میداودی، محسن بیاتی نیا، سعید دقیقی، ابراهیم توره، رضا نوروزی، ایمان رزاقی راد، علیرضا عباسفرد، داود اصغری و داود حقی که دیگر در سطح اول بازی نمی نمایند نام بازیکنانی چون لوسیانو پریرا با 74 گل، محمدرضا خلعتبری 72 گل، محمد قاضی 70 گل، مرتضی تبریزی 63 گل و محمد نوری با 58 گل دیده می گردد که هنوز این شانس را دارند تا آمارشان را بهتر نمایند.

نکته جالب اما سهم این بازیکنان در تیم ملی است. آمار برگرفته از 19 دوره لیگ برتر است از سال 81-80 تا به امروز. در این برهه میروسلاو بلاژویچ، برانکو ایوانکوویچ، امیر قلعه نویی، علی دایی، افشین قطبی، کارلوس کی روش و مارک ویلموتس با تفکرات متفاوت سرمربی تیم ملی بودند اما گلزنان لیگ داخلی (به جز مهدی طارمی و اندکی کریم انصاری فر) سهم چندانی در گلزنی تیم ملی نداشتند. علیرغم ترافیک مهاجمان کارلوس کی روش به سراغ رضا قوچان نژاد رفت و حتی علی علیپور که 50 گل برای پرسپولیس زد و یک بار آقای گل شد هم نتوانست به ترکیب تیم ملی راه پیدا کند.

نکته دیگر اینکه در 19 دوره برگزار شده دنیل اولروم، عماد رضا، ادینیو، کیروش استنلی، لوسیانو پریرا و شیخ دیاباته به عنوان بازیکن خارجی بهترین گلزن لیگ شده اند. شیخ استقلال سال پیش با 15 گل بهترین گلزن لیک شد. 3 گل از این تعداد را از روی نقطه پنالتی زد و 22 بار در ترکیب استقلال بود. شیمبا و کی روش هم با 16 گل در فصل پیش آقای گل شدند. این آمار نشان می دهد که در دو فصل گذشته خارجی ها این عنوان را برده اند. گرچه استقلال و پرسپولیس در عقد قرارداد با مهاجمان بی کیفیت خارجی کارنامه شاهکاری دارند، سال جاری که بازیکن خارجی جدیدی به لیگ نپیوسته بهترین فرصت برای مهاجمان ایرانی است تا کیفیت شان را نشان بدهند. اما حتی در این فقر گلزنی باز گادوین منشا در صدر ایستاده، کنار او طالب ریکانی واقع شده است که سه گل از چهار گلش را از روی نقطه پنالتی زده است.

مهاجمان ایرانی اگر کفش طلای لیگ را می خواهند باید دست از بهانه جویی بردارند، این فصل بهترین زمان برای آنهاست تا نشان بدهند گل زدن را بلد هستند، البته بعضی از آن ها معتقدند وقتی گل نخوردن هدف اول سرمربی تیم است، کسی رو کار هجومی و موقعیت سازی وقت نمی گذارد، در نتیجه گل زدن از کوه کندن هم دشوارتر است!